martes, 15 de octubre de 2019

práctico examen de tercero


Textos de la Edad media  
Vayse meu corachón de mib.Ya Rab, ¿si me tornarád?¡Tan mal meu doler li-l-habib!Enfermo yed, ¿cuánd sanarád?Que, en castellano, significa:Mi corazón se va de mí.Oh Dios, ¿acaso volverá a mí?¡Tan fuerte mi dolor por el amigo!Enfermo está, ¿cuando sanará?
Non Domireyó MammaA Rayo de manyana Ben abu-l-qasim,La faze de matranatiene como traducción al castellano:No dormiré madre.Al rayar la mañana,viene Abu-l-Qasim con su faz de aurora.


“Ondas do mar de Vigo,se vistes meu amigo?E ai Deus!, se verra cedo?Ondas do mar levado, se vistes meu amado? E ai Deus!, se verra cedo?Se vistes meu amigo, o por que eu sospiro? E ai Deus!, se verra cedo?Se vistes meu amado, por que ei gran coidado? E ai Deus!, se verra cedo?”
(“Olas del mar de Vigo,¿Visteis a mi amigo?¡Ay Dios! ¿vendrá pronto?Olas del mar agitado, ¿Visteis a mi amado?¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?¿Visteis a mi amigo,aquel por quien yo suspiro?¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?¿Visteis a mi amado,quien me tiene tan preocupada?¡Ay Dios! ¿Vendrá pronto?”)





De los sos oios tan fuerte mientre lorando Tornaua la cabeça e estaua los catando:Vio puertas abiertas e vços sin cannados,Alcandaras uazias sin pielles e sin mantos,E sin falcones e sin adtores mudados.Sospiro Myo Çid ca mucho auie grandes cuydados.Fablo Myo Çid bien e tan mesurado:Grado a ti Sennor Padre que estas en alto,Esto me an buelto myos enemigos malos.














6.142Era un ladrón malo que más querié furtarque ir a la eglesia ni a puentes alzar;sabié de mal porcalzo su casa governar,uso malo que prisso no lo podié dexar.143Si facié otros males, eso non lo leemos,serié mal condempnarlo por lo que non savemos,mas abóndenos esto que dicho vos avemos;si ál fizo, perdóneli Christus en qui creemos.144Entre las otras malas avié una bondatque li valió en cabo e dioli salvedat:credié en la Gloriosa de toda voluntat,
saludávala siempre contra su magestat.




jueves, 10 de octubre de 2019

el ladrón devoto/gonzalo de Berceo

http://elarlequindehielo.obolog.es/ladron-devoto-gonzalo-berceo-1295469

Libro de Buen AmorEl pintor Pitas Payas.Estrofas 472-485


 No abandones tu dama, no dejes que esté quieta, 
 siempre requieren uso mujer, molino y huerta; 
no quieren en su casa pasar días de fiesta,
 no quieren el olvido; cosa probada y cierta.
 Es cosa bien segura: molino andando gana,
 huerta mejor labrada da la mejor manzana,
 mujer muy requerida anda siempre lozana; 
 con estas tres verdades no obrarás cosa vana.
 Dejó uno a su mujer (te contaré la hazaña;
 si la estimas en poco, cuéntame otra tamaña). 
 Era don Pitas Payas un pintor de Bretaña,
 casó con mujer joven que amaba la compaña.
 Antes del mes cumplido dijo él: Señora mía,
 a Flandes volo ir, regalos portaría.
 Dijo ella: Monseñer, escoged vos el día,
 mas no olvidéis la casa ni la persona mía.
 Dijo don Pitas Payas: Dueña de la hermosura,
 yo voloen vuestro cuerpo pintar una figura
 para que ella os impida hacer cualquier locura.
 Contestó: Monseñer, haced vuestra mesura. 
Pintó bajo su ombligo un pequeño cordero 
y marchó Pitas Payas cual nuevo mercadero; 
 estuvo allá dos años, no fue azar pasajero.
 Cada mes a la dama parece un año entero. 
Hacía poco tiempo que ella estaba casada, 
 había con su esposo hecho poca morada;
 un amigo tomó y estuvo acompañada, 
 deshízose el cordero, ya de él no queda nada.
 Cuando supo la dama que venía el pintor,
 muy de prisa llamó a su nuevo amador;  
dijo que le pintase, cual supiese mejor, 
 en aquel lugar mismo un cordero menor. 
Pero con la gran prisa pintó un señor carnero,
 cumplido de cabeza, con todo un buen apero:
 Luego, al siguiente día, vino allí un mensajero: 
que ya don Pitas Payas llegaría ligero.
 Cuando al fin el pintor de Flandes fue venido,
 su mujer, desdeñosa, fría le ha recibido:
 cuando ya en su mansión con ella se ha metido,
 la señal que pintara no ha echado en olvido.
 Dijo don Pitas Payas: Madona, perdonad, 
mostradme la figura y tengamos solaz. 
 Monseñer dijo ella, vos mismo la mirad: 
todo lo que quisieres hacer, hacedlo audaz
 Miró don Pitas Payas el sabido lugar 
 y vio aquel gran carnero con armas de prestar.
 ¿Cómo, madona, es esto? ¿Cómo puede pasar 
 que yo pinté corder y encuentro este manjar? 
Como en estas razones es siempre la mujer 
 sutil y mal sabida, dijo: ¿Qué, monseñer? 
¿Petit corder, dos años, no se ha de hacer corder?
 Si no tardaseis tanto aún sería corder.
 Por tanto, ten cuidado, no abandones la pieza,
 no seas Pitas Payas, para otro no se cueza; 
 incita a la mujer con gran delicadeza 
 y si promete al fin, guárdate de tibieza